“The story behind the picture”

De persoon op de foto dat ben ik, Annelies. Ik ben vandaag 44 lentes oud geworden, gelukkig getrouwd en moeder van 3 prachtig mooie kinderen ( 2 jongens en 1 meisje). De foto laat mijn 3 hobby’s zien, namelijk dansen/ballet, spray tannen en muziek maken.

“Picture perfect”

Het perfecte plaatje?! Dat is vaak wat we laten zien op social media en kan soms confronterend zijn als jouw plaatje niet perfect/normaal is. Na het zien van deze foto kun je van alles denken. Gedachtes van ‘wat gaaf voor haar dat ze 3 hobby’s heeft’ tot aan gedachtes van ‘ik weet niet eens wat ik leuk vind of ik kan niks’. Je kunt ook nu weg klikken naar de volgende foto, maar misschien ben je nieuwsgierig naar het verhaal achter de foto.

Het verhaal achter deze foto is, dat ja het zijn 3 dingen in mijn leven waar ik blij van wordt en leuk vind om te doen, maar van die 3 dingen is er 1 ding wat ik helaas (nu) niet meer kan, 1 ding wat ik voor een deel heb moeten laten gaan en 1 ding wat mij moeite kost. En wat en waarom dat lees je hieronder.

Het is nu net iets meer dan een jaar geleden, dat de reumatoloog mij zijn diagnose vertelde: “Mevrouw Allart de klachten die u in uw lichaam ervaart zijn het gevolg  van chronische pijn. Uw lichaam heeft de afgelopen jaren gewoonweg teveel pijn moeten doorstaan (auto-ongeluk, operatie eierstok, Acnes) dat je lichaam niet meer weet wat ‘normaal’ is (lichaam zonder pijn) en nog steeds reageert of er traumaletsel is. Je lichaam heeft een reset nodig.” Nou graag dokter doet u mij maar een reset, want ik wil weer normaal kunnen functioneren. Dat is eigenlijk wat ik de afgelopen jaren de hele tijd al naar verlangde; normaal net als ieder ander kunnen werken, gezin draaiende houden en hobby’s blijven doen, terwijl veel omstandigheden in mijn leven helaas niet “normaal” zijn. De reumatoloog vertelde mij dat de pijn die iemand ervaart met chronische pijn wetenschappelijk gemeten is en te vergelijken is met iemand die reumatisch is. Hierdoor diep respect voor mensen die reuma hebben en het effect wat dit op je leven heeft. In mijn geval ga ik naar bed met pijn en sta ik op met pijn in mijn lichaam. Soms negeer ik de pijn compleet en ga ik toch echt even iets doen wat ik leuk vind (bijvoorbeeld in de tuin werken), maar waar ik dan vervolgens een aantal dagen de zure vruchten van moet plukken. Ik bedenk me nu dat ik eigenlijk deze foto in de tuin had moeten maken……….:-)

Nu even terugkomend op de 3 hobby’s.

Eerste hobby; wat ik helaas (nu) niet meer kan: dansen/ballet. Ik was zo blij dat ik na een auto-ongeluk in 2001 in 2014 mijn grote liefde dansen/ballet weer kon oppakken. Helaas gooide nog een auto ongeluk in 2016 al snel weer roet in het eten, maar ik had me voorgenomen ik zou weer terugveren. Dit lukte redelijk goed (o.a. met behulp van een goede osteopaat en het weer langzaam op te bouwen), totdat ik in 2018 een torsie van mijn eierstok kreeg (enorme cyste ontstaan door spiraaltje wat zorgde voor een dubbele draai). Na deze spoedoperatie ging het met een noodgang achteruit. Ondanks gezond leven en flinke dosis vitamines etc. Ik kwam een balletles amper door en had daarna 2 dagen zware lichamelijke naweeën. Ondanks dat wilde ik nog meedoen met de voorstelling van het Zwanenmeer (mijn dochtertjes 1^ste voorstelling), want het was een unieke kans die ik niet kon laten liggen; de mogelijkheid om samen met mijn dochtertje te dansen in het balletstuk der balletstukken het Zwanenmeer (ballet liefhebbers snappen dit). Ondanks dat onze groep een kleine rol vertolkte in het geheel, trok mijn lichaam het eigenlijk niet meer, ik zakte letterlijk door mijn knieën en enkels (lang leve het kostuum met hoepel rok) tijdens de repetities en voorstelling. In het dagelijks leven was zelfs traplopen en fietsen pijnlijk geworden. Dus na de voorstelling was voor mij het volgende dansseizoen niet meer haalbaar. En oh wat mis ik het……. Al blijf ik hoop houden op het wonder! “Hij heelt je hart, je huilt niet meer, Hij maakt je heel en morgen dans je weer” -song van LEV-

Tweede hobby; wat ik voor een deel heb moeten laten gaan: Spray Tan. Als tiener had ik al een fascinatie voor bruin worden. Als blond meisje met huidtype 1 was bruin worden niet echt mogelijk, gezien mijn huid eerder rood werd. Ja ik weet het, het is heerlijk oppervlakkig, maar dat zijn eigenlijk zoveel dingen in het leven, als je er echt over nadenkt. In het oudste boek ter wereld staat zo mooi geschreven, alles is ijdelheid en najagen van wind. Zo is het bijvoorbeeld voor mijn vader echt nutteloos dat 11 mannen achter een bal aan rennen om het vervolgens in het doel van de ander te schoppen, terwijl menig man mee voetballend op de bank een wedstrijd aandachtig volgt en ervan geniet. Toen ik jaren geleden spray tan ontdekte werd ik er enorm blij van. En wat begon als een hobby, rolde al snel uit in het hebben van een eigen bedrijf met alles wat je nodig hebt op spray tan gebied (All you need for a perfect tan). Ik zag het als mijn kans om weer ‘normaal’ te functioneren in de maatschappij. Iets waarop ik weer trots kon zijn, nadat ik na mijn eerste auto-ongeluk, zolang heb moeten revalideren en niet deel kon zijn aan de werkende maatschappij. Want hoe moeilijk is het jarenlang geweest om op een verjaardag te antwoorden op een vraag van: “ wat voor werk doe jij in het dagelijks leven?” Uh ….ik werk niet…..door een auto-ongeluk ben ik momenteel blij als ik de noodzakelijke dagelijkse dingen heb gedaan…             Mijn webshop gaf mij vleugels, alles viel op zijn plek, de opleidingen die ik in het verleden had gedaan en mijn eerdere werkervaringen kon ik allemaal kwijt in mijn webshop. Ik heb het jaren met zoveel plezier gedaan, totdat mijn lichaam harder begon tegen te sputteren. Ik heb toen eind 2018 de moeilijke knoop doorgehakt om een deel van mijn bedrijf te verkopen aan iemand die dezelfde passie heeft voor Spray Tan als ik, maar met de energie die ik het bedrijf niet meer kon geven. Daardoor kon ik het met een gerust hart loslaten en mijn kostbare energie geven aan mijn kostbaarste bezit mijn kinderen. Ik ben dankbaar voor deze mooie en leerzame tijd en dankbaar dat ik nog steeds mijn kennis kan delen door nieuwe salons te trainen en door mijn trouwe klanten in mijn salon nog steeds blij te maken met een mooie teint.

Derde hobby; wat mij moeite kost: cello spelen. Als je niet meer je expressie en creativiteit met dansen kunt uiten, dan ga je op zoek naar een nieuwe manier om op te laden en je hoofd leeg te maken. Al jaren liep ik met de gedachte om cello te leren spelen en daar ben ik vorig jaar mee begonnen. Oef een strijkinstrument is prachtig, maar wel next level vergeleken met piano leren spelen. Dit instrument dwingt je om geduld op te brengen en het dwingt je om alles los te laten. Elke spanning in je vingers & duim, handen of armen heeft namelijk effect op je spel. Dit is het punt wat mij dus moeite kost, omdat mijn spieren en gewrichten stijf en gespannen zijn door de chronische pijn. Maar het weegt niet op tegen de vreugde die het mij oplevert.

Zo zie je dat ‘het perfecte plaatje’ wat je op het eerste gezicht ziet (en in je hoofd van iemand maakt), niet altijd een weerspiegeling is van de werkelijkheid. We weten allemaal dat ieder huisje zijn kruisje draagt en dat we onze moeite, zwakte en tekortkomingen vaak willen verbloemen aan de buitenwereld met het “perfecte plaatje” . Omdat we bang zijn voor de veroordeling, de schaamte, de kwetsbaarheid, het mogelijke misbruiken van andere van je zwakte, er niet bij voelen horen, het gevoel van verlies van controle over je leven, niet geaccepteerd & minder voelen en alle andere nadelige gevolgen die het voor je gevoel op kan leveren. Terwijl we juist door het tonen van onze eigen zwaktes, andere kunnen helpen en bemoedigen, omdat jij als geen ander aanvoelt hoe het is om daarmee te maken te hebben. Misschien vraag je je nu af hoe ik kan blijven lachen en genieten van het leven, ondanks alle pijnen? Geloof me dat lukt mij niet uit mijn eigen kracht, maar uit de kracht van God liefde voor mij. Uit de wetenschap dat de zoon van God genaamd Jezus 2000 jaar geleden naar de aarde kwam en al onze zwakheden aan het kruis heeft gedragen, maar nu leeft door Gods kracht. En door Gods liefde voor mij, wat mij de kracht geeft om met rust in mijn hart en vreugde te leven, ondanks de stormen in- en om mij heen. Dankbaar ook voor de wijsheden die mijn grootouders en ouders mij hebben bijgebracht in hun leven. In de kajuit van mijn opa’s zeilboot hing de volgende spreuk: God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst. Mijn ouders leerde mij dat alle dingen zullen medewerken ten goede, voor degene die Jezus lief hebben. Mijn oma citeerde vaak de volgende spreuk; talrijk zijn de rampen der rechtvaardigen, maar uit die allen redt hen de Heer. En Zijn uitredding heb ik in mijn leven menig keer mogen ervaren, Hij tilde mij boven de omstandigheden uit met Zijn overweldigende liefde en trouw. Een oude vriend van mijn man illustreerde het leven met een lang koord, waar een klein stukje van het koord ons leven weerspiegeld hier op deze aarde en de rest van het koord ons leven hierna in de aanwezigheid van een liefhebbende God. We hechten zoveel waarde aan het korte gedeelte hier op aarde, waar we veel van onze energie spenderen om het perfecte plaatje proberen te creëren, in een imperfecte wereld waarin de mens zelf keuzes heeft gemaakt zonder de Creator en waar eens een einde aan zal komen. En bij het einde van dit korte leven hier op aarde, zonder Jezus, zul je het langste gedeelte van het koord van het leven in afwezigheid van de Bron van Liefde doorbrengen. Een leven zonder liefde, ik hoef je niet te vertellen de desastreuze gevolgen een leven zonder of weinig liefde met zich meebrengt. De beste keuze die ik heb gemaakt in mijn leven is door ja te zeggen tegen Jezus de bron van liefde en daardoor ja tegen Het Leven (Jezus is de oorsprong en voleinding van het leven). Door te geloven dat Jezus de zoon van God is. Dat God jou en mij zo lief heeft en graag deel wil uitmaken van ons leven, dat Hij daarom zijn enige zoon Jezus naar deze wereld zond. Dat Jezus ons het hart van God heeft doen kennen. De grootste liefdesdaad heeft gedaan, door Zijn leven te geven voor ons en daarmee alles wat ons scheidde van de liefde van God heeft betaald. En als je dit geloofd je deel mag hebben aan het eeuwige leven met Hem in Zijn liefdevolle nabijheid, zelfs na ons leven hierop aarde, wat altijd Gods bedoeling is geweest. Oh wat een hoopvolle toekomst heeft Hij mij gegeven: in dit leven waar ik Zijn liefdevolle nabijheid ervaar, maar nog meer in het leven wat erop volgt waar ik voor altijd in Zijn liefdevolle aanwezigheid mag zijn. Ik kan alleen maar hopen dat je ook die overweldigende grote liefde van Jezus mag ervaren in je leven. Hij is slechts een vraag bij je vandaan: Here Jezus ik wil u leren kennen, wilt u in mijn leven komen.

Dank je wel voor de tijd die je hebt genomen om dit lange stuk te lezen.

Liefs,

Annelies